پژوهش های مربوط به ازدواج نشان می دهد که مبادلات هیجانی زوجین یکی از قوی ترین پیش بین های کیفیت و ثبات زندگی زناشویی است. اما در این بین هیجان های منفی چه نقشی را در تبادلات زناشویی مخرب زنان ایفا می کنند؟ نقش هیجان های مثبت در کاهش تبادلات زناشویی مخرب زنان چیست؟ پژوهش حاضر در صدد پاسخ گویی به این پرسش ها، نقش تعدیل کننده هیجان مثبت در رابطه بین هیجان منفی و تبادلات زناشویی مخرب را مورد بررسی قرار داد. صد و بیست و پنج زن متاهل در پژوهش حاضر شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس هیجان های منفی (NES)، مقیاس تبادل زناشویی مخرب (DME) و مقیاس هیجان های مثبت (PES) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که بین هیجان های منفی با تبادلات زناشویی مخرب زنان رابطه مثبت وجود دارد و هیجان مثبت می تواند رابطه بین هیجان های منفی با تبادلات زناشویی مخرب زنان را تعدیل کند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه مثبت میان هیجان های منفی و تبادلات زناشویی مخرب، برای زنانی که هیجان های مثبت کمتری دارند، بیشتر از زنانی است که هیجان های مثبت بیشتری دارند. نتایج پژوهش حاضر می تواند به درک نقش مهمی که هیجان های مثبت و منفی در موفقیت ازدواج ایفا می کنند کمک کند و به طراحی مداخلاتی که کارکرد هیجانی زوجین را بهبود می بخشند یاری رساند.

هدف پژوهش حاضر بررسی مدل ساختاری رابطه بین سازگاری زناشویی، خودابرازگری جنسی و اضطراب رابطه جنسی در اختلال واژینیسموس با میانجیگری سبک های تبادل اجتماعی بود. جامعه شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک های مرتبط با درمان اختلالات جنسی در شهر تهران بود. اعضای نمونه 220 نفر از زنان با اختلال واژینیسموس بودند. در پژوهش حاضر از مقیاس های سازگاری زناشویی، پرسشنامه اضطراب ارتباط جنسی، مقیاس خودابرازگری جنسی، ابزار زنانه چندوجهی اختلال دخول واژینال و پرسشنامه تبادل اجتماعی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری حاکی از برازش نسبتاً خوب مدل بود. همچنین نتایج نشان داد که تمام مسیرهای بین متغیرهای پژوهش از لحاظ آماری معنی دار است. طبق نتایج، رابطه غیرمستقیم خودابرازگری جنسی، سازگاری زناشویی و اضطراب رابطه جنسی با میانجیگری سبک های تبادل اجتماعی معنی دار به دست نیامد. با اینکه سازگاری زناشویی و اضطراب رابطه جنسی به صورت مستقیم، شدت نشانه های اختلال واژینیسموس را پیش بینی می کرد؛ اما اثر غیرمستقیم این مولفه ها بر روی شدت اختلال واژینیسموس از طریق مسیر سبک های تبادل اجتماعی معنی دار نبود. بنابراین اضطراب جنسی و سازگاری زناشویی مولفه های مهمی در پیش بینی اختلال واژینیسموس هستند و باید به عنوان یکی از اهداف اصلی درمان در زنان با اختلال واژینیموس مورد توجه قرار بگیرند.